تأثیر مکمل یاری منیزیم بر انرژی دریافتی و کاهش وزن در سالمندان چاق یا دارای اضافه وزن مبتلا به بی خوابی: کارآزمایی بالینی تصادفی شده دوسوکور

سابقه و هدف: شواهدی مبنی بر نقش منیزیم در بهبود اختلالات خواب وجود دارد. هم چنین، ارتباط بین طول زمان خواب و چاقی در دست بررسی است. هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر مکمل یاری منیزیم بر انرژی دریافتی روزانه و کاهش وزن در سالمندان مبتلا به بی خوابی بود. مواد و روشها: این پژوهش به شیوه کارآزمایی بالینیِ تصادفیِ دوسوکور انجام شده است. 46 سالمند مبتلا به بی خوابی چاق یا دارای اضافه وزن به دو گروه مکمل منیزیم و دارونما تقسیم شدند و به مدت 8 هفته تحت مداخله با روزانه mg500 منیزیم عنصری به صورت اکسید منیزیم یا دارونما قرار گرفتند. در ابتدا و انتهای مطالعه پرسشنامه های isi، فعالیت بدنی و sleeplog تکمیل شد. عوامل مخدوشگر آنتروپومتریک، مقادیر منیزیم، کلسیم، پتاسیم، کافئین، انرژی دریافتی از کربوهیدرات، چربی، پروتئین و کل انرژی دریافتی با پرسشنامه یادآمد3 روزه خوراک به دست آمد. آنالیزهای غذایی با نرم افزار n4 و آنالیزهای آماری با نرم افزار spss19 انجام شد. یافتهها: تفاوت معنی داری در متغیر های زمینه ای در ابتدای مطالعه بین دو گروه مورد مطالعه مشاهده نشد. انجام این مداخله در سالمندان مبتلا به بی خوابی به میزان معنی داری باعث افزایش مدت زمان و بازده خواب و هم چنین باعث کاهش کل انرژی دریافتی و انرژی دریافتی از کربوهیدرات و چربی در گروه مکمل منیزیم نسبت به دارونما شد. در حالی که زمان در بستر بودن، زمان برخاستن از خواب، انرژی دریافتی از پروتئین، وزن و غلظت منیزیم سرم تفاوت معنی داری را نشان ندادند. نتیجه گیری: در این مداخله، مکمل یاری منیزیم باعث بهبود شاخص های بی خوابی و کاهش دریافت انرژی در سالمندان مورد مطالعه شد. با این حال، تأثیر مطلوب معنی داری بر کاهش وزن سالمندان مبتلا به کم خوابی مشاهده نشد. واژگان کلیدی: منیزیم، چاقی، انرژی دریافتی، بی خوابی، سالمند